bildiklerimden çok bilmediklerim beni üzer,
sorularıma cevap verilmediğinde susup kalırım...
düşüncelerim içimi karanlığa gömdü,
içimdeki kim kaybetmişim...
garip kalmış gülümsemelerim,uzaktan bakan biri yazık diyebilir...
anlıktır mutluluklarım,üzüntülerim devam edebilir...
değiştim,,,
uyudum,uyandım
yanlış düşüncelerimle insanlar tarafından uyandırıldım...
ben o değilim,o bendim,artık ben o olamam...
ağlayabilmek ,için gözlerimi kırpmıyorum,
çünkü,böyle ağlayabiliyorum...
kuruttuklarımı gözyaşımla yeşertme çabasındayım...
içimdeki bana kötü davranıyor,ben kötümüyüm?
o iyi olduğu zaman bana iyi davranır,ben iyimiyim?
bitirdiklerim duygusal düşünüşlerim mi?
ben asla bitmem hala yaşamakta olanım...
Onuda bitiremem...
O henüz başlamadı,düşüncem bu...
pencere kenarında gözüm takılır.
nereye giderler,onlar kimler,neden bukadar süratlılar
durmak bilmeyen sonsuzluk,ışıklar,beyaz çizgili yollar...
kulagımda cadde sesleri,
bu şehir kokuyor,ama asla tanımlayamam bu kokuyu...
O yoktu,çok istemiştim yokluğunun var olmasını...
işte bu gece çok istedim.
hiç bir özelliği olmayan kasımın ilk haftası olan bu gece...
neden farklı farklı cümlelerle,saçmalaştırdım bu yazıyı...
NEDEN? yazdım ki!
aslında biliyorum
çünkü canım çok sıkılıyor
Ayşegül Kuru
09.11.2010 Ankara
