30 Nisan 2011 Cumartesi

Lüleburgaz Sokakları ve Ben


Bugün uyandığımda saat 15:00’dı neden bu kadar çok uyumuştum ki…Doğru ya gece uyuyamadım sağa sola dönmekten…Perdeleri açtım.Dışarıda güneş yüzünü göstermiş,insanlarda güneşle kucaklaşıyordu…Düşündüm biraz,dışarı çıkmaya ve tek başıma yürümeye karar verdim…Gözüm kesmedi ama kendimi zorladım…Makyajımı yaptım,arada egzersiz yaptım,vurdum kapıyı çıktım…
Yürüyorum yavaş yavaş…Görmek istemediğim insanların takıldıkları yerden geçiyordum,adımlarımı hızlandırdım,görmek bile istemiyorum kokuşmuş suratlarını…Kipaya doğru yürümeye başladım…Solumdan geçen bir adam 120 milyara ev bulduğunu yanındaki kadına söylüyordu…Sağımdan geçen çifte kumrular,canımlı cicimli konuşup sinirimi bozuyordu…
Müstakil bir evin önünden geçiyorum,o kadar güzel ki…bahçesinde soğanlar ekili,yanlarındada gül ağaçları amaç neydi ki soğan ve gül soğanlar koku salmasında güller koktuğunda soğanların kokusuyla karışıp aslında o kokuyu dağıtsın ashahsjhsjahsj her neyse saçmalamayım…Ben çok severim  öyle tek kat evi 2 odalı balkonlu…Bahçede köpekte vardı,bana havlamaya başladı.Sağa sola baktım kimse yok köpeğe hareket çektim sıkıyorsa gel ısır,kerata köpek sevmediğimden değil bugün bir garibim o yüzden…Sinirlerim bozuk sanki,ağlacakta ağlamamak için kendimi tutuyor gibiyim...
Karşıdan karşıya geçmek için yayaların bulunduğu bölüme yürümedim…Yolun ortasından geçtim;arabaların önünden geçerken içindekilerin  dik dik bakması sinirimi bozuyor.Ne öyle kurbanlık koyun seçer gibi bana bakıyorlar anasını satim…Eziliyordum az kaslında ucuz yırttım…Geçtim karşıya of nede kalabalık tam karşısı otogar olduğundan otobüsler vızır vızır...Ve geldim...Tarkanın  ‘gel gel gel güzelim gel gel acımıcak’ diye absürd bir şarkısı çalıyor…Yazarken hangi psikolojiyle yazılmış merakla düşündüm…Panayır kurulmuş kipanın önüne kamikaze,gondol vs insanlar aşağıdan yukarıda havalanıp çığlık atanları izliyorlardı…Birkaç serseri laf attı sallamadım,kipaya girdim…Temizleme sütü,2 tane elma,1 kilo havuç ha birde pamuk alıp 11tl hesap ödeyip çıktım…
Biraz kapıda oturdum…Kendimi çok yalnız hissettim…Aklıma Kerem geldi,gittim bakkaldan onu aradım.İstanbul’da olduğunu söyledi,gelince görüşürüz dedi,işleri varmış…Bende aldığım 2 elmadan birini ona verecektim doğum günü hediyen diye, gülecektik ama yoktu…
Yürümeye başladım tekrardan o upuzun caddede…İki çift geliyordu karşıdan,kız şımarıklık yapıyordu,kahkaha ata ata altına yapıcaktı neredeyse…Çocukta dur yapma sokaktayız diye uyarıyordu sanki….Kafalarına çantamı fırlatasım geldi…Geldim odama ve temizlik yapmaya başladım…Sonra kendimi yatağa attım,pc açtım bunları yazdım…Sıkıcı günlerimden birgün…    30 nisan 2011

Sen

Sevgimden ağlarım,
Senin yokluğun battığında içimi susturur gözlerimi konuştururum...
Bilirim sen bende varsın,sende asla olmayan ben tek yaşarım...
Yalnızlığımın bana verdiği sıkkınlığı,senin hayalinle yalnızlaştırmaktan kurtarırım kendimi...
Ben düşüyorum,görmüyormusun...
Sesimi çıkarmıyorum,ağzımı kapatıyorum bilincimin gidiş gelişlerinde...
Tüm olası duygularımın silinişine sahit oluyorum,ben seninle değişiyorum...
Kırılıyor kalbimin son parçaları seninle...
Sen beni öldürüyorsun silahsız,bıçaksız...
Bugün baktığımda eşsiz bir insansın,yeniden aşkıma sarılıyorum...
Dün baktığımda lanet bir insandın,senden nefret ediyorum...
Ben sabredemediğim ve görmek istediğim geleceğimin senli günlerini görmek istiyorum...
Ama tahmin edemiyorum...Medyum değilim...
Küfür edeceğim sana yarın...
Yarınımda da başka adamsın...
Hangi seni sevebileceğimi bilmiyorum...
Sen ve senlerle başa çıkmak sinirlerime hakim olmamla gerçekleşebilir...
Ben bardağımın son damlasındayım...
Biliyormusun...