Ne kadar rahat,bensizliğin yokluğunda,saat ilerlemesi kadar hızlı geçen zaman,yağmur çiseltisi kadar,dinlendirici yokluğum sana göre,ama sen öyle san,sanmalarınla yaşa..
Yaşa ki değere binen ben,değer verenlerle birlikte egolarımı tatmin edebileyim..
Ne kadar zor,benim yerime koyduğun kadınların,ben gibi sana bakamaması,gülümseyişleri iğrenç,
ağzı kocaman kadınlar,saçları fönlü gezen,iki fermuarının ucunda yaşayan aşağılıklar..
Bunlarla yetin,hayatını iki bacak arasında yaşa...
Ne kadar zor beni sevmek,benle başa çıkabilmek..Ben zorlukları kolaylaştırdığımda,senin zorluklarınla mücadele edebilmek..Sen olduğun gibi kal bulunduğun yerde asla ben olmayacağım,bana benzesin,bütün kadınlar ama asla ben olacak kadar değil...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder